Bóg jest moim Źródłem. Nie mogę widzieć poza Nim.
Postrzeganie nie jest atrybutem Boga. Jego królestwem jest wiedza. Jednak stworzył On Ducha Świętego jako Pośrednika między postrzeganiem a wiedzą. Bez tego ogniwa łączącego z Bogiem, postrzeganie byłoby w twoim umyśle na zawsze zastąpione przez wiedzę. Z tym ogniwem łączącym z Bogiem, postrzeganie zostanie tak zmienione i tak oczyszczone, że będzie prowadzić do wiedzy. Taką właśnie funkcję postrzegania widzi Duch Święty. a zatem taka jest jego prawdziwa funkcja.
W Bogu nie możesz widzieć. Postrzeganie nie ma w Bogu żadnej funkcji i nie istnieje. Jednak w zbawieniu, które jest usunięciem tego, czego nigdy nie było, postrzeganie ma wzniosły cel. Wytworzone przez Syna Boga dla nieświętego celu, musi stać się środkiem do przywrócenia jego świętości do jego świadomości. Postrzeganie nie ma znaczenia. Jednak Duch Święty nadaje mu znaczenie bardzo bliskie temu, co Boskie. Uzdrowione postrzeganie staje się środkiem, dzięki któremu Syn Boga przebacza swemu bliźniemu i w ten sposób przebacza sobie.
Nie możesz widzieć poza Bogiem, ponieważ nie możesz być poza Bogiem. Cokolwiek czynisz, czynisz w Nim, ponieważ cokolwiek myślisz, myślisz Jego Umysłem. Jeśli widzenie duchowe jest prawdziwe, a jest ono prawdziwe w takim stopniu w jakim współdzielisz cel Ducha Świętego, wówczas nie możesz widzieć poza Bogiem.
Dziś wymagane są trzy okresy ćwiczeń trwające po pięć minut, pierwszy tak wcześnie, a ostatni tak późno, jak to tylko jest możliwe w ciągu dnia. Ten drugi może być podjęty w najbardziej wygodnym i odpowiednim czasie, gdy tylko pojawia się gotowość do ćwiczenia, a okoliczności pozwalają na jego przeprowadzenie. Na początku tych okresów ćwiczeń powtarzaj ideę dnia dzisiejszego z otwartymi oczami. Następnie rzuć okiem na to, co jest wokół ciebie, stosując tę ideę do przedmiotów, które widzisz. Wystarczy wziąć pod uwagę cztery do pięciu przedmiotów. Mógłbyś powiedzieć, na przykład:
Chociaż ta faza ćwiczenia powinna być względnie krótka, upewnij się, że wybierasz te przedmioty bez zastanowienia, na oślep, nie biorąc pod uwagę żadnych różnic między nimi, bez kierowanego przez jaźń włączania jednych a wykluczania innych. W drugiej, dłuższej fazie ćwiczenia, zamknij oczy, powtórz znowu ideę dnia, a następnie pozwól by jakiekolwiek myśli przyszły tobie do głowy i dodaj te osobiste myśli do tej idei. Myśli takie jak:
Odpowiednia jest każda myśl bardziej lub mniej bezpośrednio powiązana z dzisiejszą ideą. Myśli te nie muszą mieć jakiegoś oczywistego związku z tą ideą, ale nie powinny być z nią sprzeczne.
Jeżeli twoje myśli zaczną błądzić czy rozpraszać się, jeśli pojawią się myśli, które wyraźnie nie harmonizują z dzisiejsza ideą, lub jeśli będzie się tobie wydawać, że nie jesteś zdolny do myślenia o czymkolwiek, wówczas otwórz oczy i powtarzaj pierwszą fazę ćwiczenia, tak często jak jest to koniczne, by temu zapobiec.
Stosując dzisiejszą ideę w krótszych okresach ćwiczeniowych, możesz zmieniać formę stosowania tej idei odpowiednio do okoliczności i sytuacji w jakiej się znajdujesz w ciągu dnia. Gdy np. jesteś z kimś innym, staraj się pamiętać, by mu powiedzieć w milczeniu (tj. bezgłośnie, w myśli):
Ta forma maże mieć zarówno zastosowanie do nieznajomych jak i do tych, których uważasz za swoich bliskich. Faktycznie, próbuj nie czynić w tej kwestii jakichkolwiek rozróżnień.
Dzisiejsza idea powinna być również stosowana w ciągu dnia do różnych sytuacji i wydarzeń, które mogą zajść, a szczególnie do tych, które wydają się w jakikolwiek sposób sprawiać tobie przykrość. W takim przypadku zastosuj tę ideę w tej formie:
Jeżeli żaden szczególny przedmiot nie pojawia się w tym czasie w twojej świadomości, powtarzaj tylko dzisiejszą ideę w swojej pierwotnej postaci. Staraj się nie pozwalać sobie na długie okresy czasu, w których byś nie pamiętał dzisiejszej idei i w ten sposób zapomniał o swojej funkcji.