Następujące idee są dziś do powtórzenia:
(41) Gdziekolwiek idę, Bóg idzie ze mną.
Jakże mógłbyn być samotny, kiedy Bóg idzie ze mną? Jakże mógłbyn wątpić i być siebie niepewnym, kiedy w Bogu mieszka doskonała pewność? Jakże mógłbyn być czymkolwiek zaniepokojony, kiedy Bóg spoczywa we mnie w absolutnym pokoju? Jakże mógłbyn cierpieć, kiedy dzięki Bogu otacza mnie miłość i radość? Nie powinienem więc utrzymywać iluzji o sobie. Jestem doskonały, ponieważ Bóg idzie ze mną gdziekolwiek idę.
(42) Bóg jest moją siłą. Widzenie duchowe jest jego darem.
Niechaj nie używam dziś moich własnych oczu do patrzenia. Obym zechciał zamienić mą żałosną iluzję widzenia na widzenie duchowe, które jest mi dane przez Boga. Widzenie Chrystusowe jest Jego darem i On mi je dał. Obym przywołał dziś do siebie ten dar, aby mógł mi on dziś pomóc zrozumieć wieczność.
(43) Bóg jest moim Źródłem. Nie mogę widzieć poza Nim.
Mogę widzieć jedynie to, co Bóg chce, bym widział. Nie mogę widzieć niczego innego. Poza Boską Wolą znajdują się tylko iluzje. To właśnie je wybieram, kiedy myślę, że mogę widzieć poza Bogiem. To właśnie je wybieram, kiedy próbuję patrzeć poprzez oczy ciała. Jednak zostało mi dane widzenie Chrystusowe, by je zastąpić. To właśnie poprzez to duchowe widzenie postanawiam widzieć.
(44) Bóg jest światłem w którym widzę.
Nie mogę widzieć w ciemności a Bóg jest jedynym światłem. Zatem, jeśli mam widzieć, to tylko poprzez Niego. Próbowałem określić, czym jest widzenie, ale pomyliłem się. Teraz jest mi dane zrozumieć, że Bóg jest światłem, w którym widzę. Niechaj więc powitam widzenie duchowe i szczęśliwy świat, który ono mi ukaże.
(45) Bóg jest Umysłem, którym myślę.
Nie mam myśli, których nie współdzielę z Bogiem. Nie mam myśli poza Bogiem, gdyż nie mam umysłu poza Nim. Ponieważ jestem częścią Boskiego Umysłu, moje myśli są Jego i Jego Myśli są moje.