Każdy podział dokonany w umyśle musi pociągać za sobą odrzucenie części tego umysłu, a na tym właśnie polega wiara w oddzielenie. Całkowitość Boga, która jest Jego pokojem, może być doceniona jedynie przez całkowity umysł, który rozpoznaje Całkowitość Bożego stworzenia. Rozpoznając to, poznaje on swego Stwórcę. Wykluczenie i oddzielenie są synonimami, tak jak oddzielenie i dysocjacja. Powiedzieliśmy przedtem, że oddzielenie było i jest dysocjacją (rozpadem, rozszczepieniem, rozdwojeniem) i że kiedy już ten rozpad następuje, projekcja staje się jego głównym mechanizmem obronnym oraz środkiem, który powoduje, że ten rozpad trwa. Jednakże powód tego, że tak się dzieje, może nie być tak oczywisty jak myślisz.
Wypierasz się tego, co rzutujesz na zewnątrz poprzez projekcję i dlatego nie wierzysz, że to jest twoje. Wyłączyłeś siebie z tego zupełnie poprzez zdecydowany osąd, że jesteś inny od tego, na kogo dokonujesz projekcji. Ponieważ osądziłeś również rezultat twojej projekcji, kontynuujesz atakowanie tego, ponieważ kontynuujesz utrzymywanie tego w oddzieleniu. Poprzez podejmowanie owego ataku nieświadomie, próbujesz zataić przed samym sobą fakt, że atakowałeś siebie i w ten sposób wyobrażasz sobie, że uczyniłeś siebie bezpiecznym.
Jednak projekcja zawsze będzie ciebie ranić. Projekcja umacnia twoją wiarę w twój własny rozszczepiony umysł i jej jedynym celem jest kontynuowanie oddzielenia. Projekcja jest instrumentem ego, który służy do sprawienia, abyś czuł się inny od swych braci i oddzielony od nich. Ego usprawiedliwia swe działania głosząc, że to właśnie ono sprawia, iż ty wydajesz się być „lepszy” niż oni, jeszcze bardziej przysłaniając w ten sposób twoją równość z nimi. Projekcja i atak są z sobą nieuchronnie powiązane, ponieważ projekcja jest zawsze środkiem usprawiedliwiającym atak. Gniew bez projekcji jest niemożliwy. Ego używa projekcji wyłącznie do podważenia i zburzenia sposobu, w jaki postrzegasz siebie i bliźnich. Proces zaczyna się odłączeniem czegoś, co istnieje w tobie, ale czego ty nie chcesz i prowadzi bezpośrednio do odłączenia ciebie od twego bliźniego.
Nauczyliśmy się jednak, że dla projekcji istnieje alternatywa. Każda umiejętność ego może mieć również jakiś lepszy użytek, ponieważ jego zdolności są kierowane przez umysł, który oprócz ego posiada też drugi, lepszy Głos. Duch Święty rozprzestrzenia, a ego dokonuje projekcji. Ponieważ ich cele są przeciwne, ich rezultaty są też przeciwne.
Duch Święty zaczyna od postrzegania ciebie jako doskonałego. Znajomość perfekcji jest współdzielona w ten sposób, że Duch Święty rozpoznaje ją także w innych, w ten sposób wzmacniając ją zarówno w tobie, jak i w tym drugim. To wzbudza w obu miłość zamiast gniewu, ponieważ ustanawia włączenie. Ponieważ Duch Święty postrzega zawsze równość, postrzega więc równe potrzeby. To automatycznie zaprasza Pojednanie, ponieważ Pojednanie jest jedyną potrzebą na tym świecie, która jest uniwersalna. Takie postrzeganie siebie jest jedynym sposobem, dzięki któremu możesz odnaleźć szczęście na tym świecie. Dzieje się tak, ponieważ takie postrzeganie tylko potwierdza, że ty nie jesteś z tego świata, gdyż ten świat jest nieszczęśliwy.
Jak inaczej możesz jeszcze odnaleźć radość w tym pozbawionym radości miejscu, oprócz uświadomienia sobie, że ty nie jesteś stąd? Nie możesz być tam, gdzie Bóg ciebie nie umieścił, a Bóg stworzył ciebie jako część Siebie. To dlatego obaj jesteście tam, gdzie jesteście i jesteście tym, czym jesteście. To jest zupełnie niezmienne. Jest to całkowite włączenie. Nie możesz tego zmienić ani teraz ani kiedykolwiek. To jest wiecznie prawdziwe. To nie jest jakaś wiara, lecz Fakt. Wszystko, co Bóg stworzył, jest tak prawdziwe, jak On. Prawda o tym, co Bóg stworzył, leży jedynie w doskonałym włączeniu tego do Niego, Który sam jest doskonały. Zaprzeczenie temu, jest zaprzeczeniem zarazem sobie jak i Jemu, ponieważ jest niemożliwe akceptowanie jednego bez drugiego.
Doskonała równość postrzegania Ducha Świętego jest odzwierciedleniem doskonalej równości wiedzy Boga. Postrzeganie ego nie ma swego odpowiednika w Bogu, lecz Duch Święty pozostaje Mostem pomiędzy postrzeganiem a wiedzą. Poprzez umożliwienie tobie użycia postrzegania w sposób odzwierciedlający wiedzę, w końcu ją sobie przypomnisz i będziesz ją pamiętał. Ego wolałoby wierzyć, że ta pamięć jest niemożliwa, jednak takie jest twoje postrzeganie, ku któremu Duch Święty prowadzi. Twoje postrzeganie zakończy się tam, gdzie się zaczęło. Wszystko spotyka się w Bogu, ponieważ wszystko zostało stworzone przez Niego i w Nim.
Bóg stworzył Swoich Synów poprzez rozprzestrzenianie Swoich Myśli i poprzez utrzymywanie tego rozprzestrzenienia Swoich Myśli w Swoim Umyśle. W ten sposób wszystkie Jego Myśli są doskonale zjednoczone w sobie i pomiędzy sobą. Duch Święty (już) teraz umożliwia tobie postrzeganie tej całkowitości, tej pełni. Bóg stworzył ciebie, abyś i ty stwarzał. Nie możesz jednak rozprzestrzeniać Jego Królestwa dopóki nie poznasz jego całości.
Myśli powstają w umyśle myślącego, skąd docierają na zewnątrz. To jest tak samo prawdziwe w odniesieniu do Boskiego Myślenia, jak i do twojego. Ponieważ twój umysł jest podzielony, to możesz zarówno postrzegać jak i myśleć. Jednak postrzeganie nie może wykroczyć poza podstawowe prawa umysłu. Ty postrzegasz poprzez swój umysł i dokonujesz projekcji swojego postrzegania na zewnątrz. Chociaż wszelkie rodzaje postrzegania są nierzeczywiste, to jednak ty to postrzeganie wytworzyłeś, zatem Duch Święty może się nim posłużyć. On może nawet zainspirować to postrzeganie i poprowadzić w kierunku Boga. Ta zbieżność (twojego postrzegania z natchnieniem Ducha Świętego) wydaje się być daleko w przyszłości jedynie dlatego, że twój umysł nie jest w doskonałej zgodności z tą ideą i dlatego też teraz jej nie chce.
Duch Święty używa czasu, ale w czas nie wierzy. Przybywając od Boga, używa wszystkiego w dobrym celu, lecz nie wierzy w to, co nie jest prawdziwe. Ponieważ Duch Święty jest w twoim umyśle, twój umysł może także wierzyć tylko w to, co jest prawdziwe. Duch Święty może opowiadać się tylko za prawdą, ponieważ On przemawia w imieniu Boga. Mówi tobie, abyś cały swój umysł zwrócił Bogu, ponieważ umysł ten nigdy Go nie opuścił. Jeśli twój umysł nigdy Go nie opuścił, ty jedynie potrzebujesz postrzegać go tak, jakby powrócił do Boga. Pełna świadomość Pojednania jest więc rozpoznaniem, że oddzielenie nigdy nie nastąpiło. Ego nie może podważyć tego rozpoznania, ponieważ, co trzeba wyraźnie stwierdzić, ego nigdy naprawdę nie powstało.
Ego może zaakceptować myśl, że powrót jest konieczny, ponieważ może ono łatwo sprawić, iż ta idea będzie wydawała się trudna. Jednakże Duch Święty mówi ci, że nawet powrót nie jest konieczny, ponieważ to, co się nigdy nie wydarzyło, nie może być trudne. Jednak możesz wytworzyć myśl o powrocie, zarówno jako o czymś koniecznym, jak i trudnym. Jednak jest jasne i oczywiste, że doskonały nie potrzebuje niczego, a ty nie możesz doświadczać doskonałości jako trudności w osiąganiu czegokolwiek, ponieważ ona jest tym, czym ty jesteś. Jest to sposób, poprzez który musisz postrzegać Boże stworzenie, sprowadzając całe swoje postrzeganie do jednej linii (łącza, kanału telekomunikacyjnego), którą widzi Duch Święty. Ta linia jest bezpośrednią linią porozumiewania się z Bogiem i pozwala twojemu umysłowi upodobnić się do Niego. W tym postrzeganiu nie ma żadnego konfliktu, ponieważ całe to postrzeganie jest prowadzone przez Ducha Świętego, którego Umysł jest zakotwiczony w Bogu. Jedynie Duch Święty może rozwiązać konflikt, ponieważ tylko Duch Święty jest bezkonfliktowy. On postrzega w twoim umyśle tylko to, co jest prawdziwe i rozprzestrzenia to na zewnątrz tylko w kierunku tego, co jest prawdziwe w innych umysłach.
Różnica pomiędzy projekcją ego a rozprzestrzenianiem Ducha Świętego jest bardzo prosta. Ego dokonuje projekcji w celu wykluczania, a zatem, aby oszukiwać. Duch Święty rozprzestrzenia przez rozpoznanie Siebie w każdym umyśle i w ten sposób postrzega wszystkie umysły jako jedność. W tym postrzeganiu nic nie pozostaje w konflikcie, ponieważ Duch Święty postrzega wszystko jako to, co jest jednym. Gdziekolwiek spogląda, widzi Siebie i będąc zjednoczonym, zawsze oferuje całe Królestwo. Jest to jedyne przesłanie, które Bóg Mu przekazał, i z powodu którego musi mówić, ponieważ On właśnie jest tym przesłaniem. W tym przesłaniu leży Pokój Boga, a zatem pokój Boga leży w tobie. Wielki pokój Królestwa promienieje wiecznie w twoim umyśle, ale byś stał się tego świadomy, musi on promienieć na zewnątrz.
Duch Święty został tobie dany z doskonałą bezstronnością i tylko wtedy, gdy rozpoznajesz Go bezstronnie, możesz Go w ogóle rozpoznać. Ego są legiony, lecz Duch Święty jest jeden. W Królestwie nie ma ciemności, a twoją rolą jest tylko to, aby nie pozwolić na zaistnienie żadnej ciemności w twym umyśle. Takie skierowanie się do światła nie ma granic, ponieważ to jest ustawienie się w stronę światłości świata. Każdy z nas jest światłością świata i poprzez połączenie naszych umysłów w tej światłości, obwieszczamy Królestwo Boga razem i w jedności.