Kładliśmy dotąd nacisk na postrzeganie, lecz bardzo niewiele mówiliśmy o wiedzy. Jest tak dlatego, że najpierw musi zostać poprawione postrzeganie zanim będziesz mógł cokolwiek wiedzieć. Wiedzieć jest tym samym co być pewnym. Niepewność oznacza, że nie wiesz. Wiedza jest mocą, ponieważ jest pewna, a pewność to siła. Postrzeganie jest jedynie tymczasowe. Jako właściwość wiary w czas i przestrzeń, jest podatne zarówno na lęk jak i na miłość. Błędne postrzeganie wytwarza lęk, a prawdziwe postrzeganie rozwija miłość, lecz żadne z nich nie przynosi pewności, ponieważ całe postrzeganie wciąż zmienia się. Właśnie z tego powodu nie jest ono wiedzą. Prawdziwe postrzeganie jest podstawą dla wiedzy, jednak wiedza jest afirmacją prawdy i pozostaje poza wszelkim postrzeganiem.
Wszystkie twoje trudności biorą się z faktu, że nie rozpoznajesz siebie, swojego bliźniego lub Boga. Rozpoznać znaczy „poznać coś jeszcze raz”, zakładając, że znałeś to już wcześniej. Możesz widzieć na wiele sposobów, ponieważ postrzeganie wymaga interpretacji, a to znaczy, że nie jest ono całkowite czy konsekwentne. Cud, będąc sposobem postrzegania, nie jest wiedzą. Jest on właściwą odpowiedzią na pytanie, ale mając wiedzę, nie zadajesz pytań. Podanie w wątpliwość iluzji jest pierwszym krokiem w ich zniweczeniu. Cud, albo właściwa odpowiedź, dokonuje ich korekty. Ponieważ spostrzeżenia wciąż się zmieniają, ich zależność od czasu jest oczywista. To, jak postrzegasz w określonym czasie, określa to co robisz, a twoje działania muszą zachodzić w czasie. Wiedza jest bezczasowa, ponieważ pewność jest poza wszelką wątpliwością. Wiesz wtedy, kiedy zaprzestałeś zadawania pytań.
Umysł, który zadaje pytania, postrzega siebie w czasie i dlatego poszukuje przyszłych odpowiedzi. Umysł zamknięty wierzy, że przyszłość i teraźniejszość będą takie same. Ustanawia to stan pozornie stabilny, który jest zwykle próbą zneutralizowania tkwiącej u jego podstaw obawy, że przyszłość będzie gorsza od teraźniejszości. Obawa ta hamuje tendencję do zadawania jakichkolwiek pytań.
Prawdziwe widzenie duchowe jest naturalnym postrzeganiem będącym właściwością wzroku duchowego, ale wciąż jest ono raczej korekcją, niż faktem. Widzenie duchowe jest symboliczne, a zatem nie jest środkiem uzyskiwania wiedzy. Jest ono jednak środkiem służącym właściwemu postrzeganiu, sprowadzającym je do odpowiedniej dziedziny cudu. „Widzenie Boże” byłoby więc raczej cudem niż objawieniem. Sam fakt, że jest wymagane postrzeganie, całkowicie usuwa to doświadczenie z dziedziny wiedzy. Właśnie dlatego wszelkie duchowe wizje, chociażby nawet święte, są nietrwałe.
Biblia nakazuje ci, żebyś poznał samego siebie, czyli byś stał się pewny. Pewność zawsze pochodzi od Boga. Kiedy kogoś kochasz, postrzegasz go takim, jakim on jest naprawdę, a to umożliwia tobie poznanie go. Dopóki najpierw nie postrzeżesz go takim, jakim on rzeczywiście jest, nie możesz go znać naprawdę. Gdy zadajesz pytania na jego temat, dajesz wyraźnie do zrozumienia, że nie znasz Boga. Pewność nie wymaga działania. Gdy mówisz, że działasz w oparciu o wiedzę, w rzeczywistości mylisz wiedzę z postrzeganiem.
Wiedza dostarcza siły do twórczego myślenia, a nie do dokonywania słusznych czynów. Postrzeganie, cuda i czynienie czegokolwiek są ze sobą blisko związane. Wiedza jest wynikiem objawienia i wywołuje tylko myśl. Nawet w swojej najbardziej uduchowionej formie postrzeganie dotyczy ciała. Wiedza pochodzi z ołtarza wewnętrznego i jest bezczasowa, ponieważ jest pewna. Postrzeganie prawdy nie jest tym samym, co jej znajomość.
Właściwe postrzeganie jest niezbędne, zanim Bóg będzie mógł komunikować się bezpośrednio ze Swymi ołtarzami, które ustanowił w Swoich Synach. Może On tam przekazywać Swoją pewność, a jego wiedza przyniesie niekwestionowany pokój. Bóg nie jest obcy dla Swoich Synów, a Jego Synowie nie są obcy dla siebie samych. Wiedza poprzedzała zarówno postrzeganie jak i czas i ostatecznie zastąpi jedno i drugie. Taki jest prawdziwy sens określeń „Alfa i Omega, początek i koniec” oraz zdania „Zanim Abraham stał się, Ja jestem.” Postrzeganie może i musi zostać ustabilizowane, ale wiedza jest stabilna. Nakaz, „Bój się Boga i przestrzegaj Jego przykazań”, staje się zaleceniem: „Poznaj Boga i zaakceptuj Jego pewność”.
Jeżeli zaatakujesz błąd w kimś innym, wówczas zranisz siebie samego. Nie możesz poznać swojego bliźniego, kiedy go atakujesz. Atak jest zawsze skierowany przeciwko komuś obcemu. Błędnie postrzegając swego bliźniego uznajesz go za obcego, a wtedy nie możesz go znać. Ponieważ uznałeś go za obcego, dlatego obawiasz się go. Postrzegaj go prawidłowo, abyś mógł go poznać. W Bożym stworzeniu nie ma obcych. Aby tworzyć tak, jak Bóg ciebie stworzył, możesz tworzyć tylko to co znasz i co zatem przyjmujesz jako swoje. Bóg zna Swoje dzieci z doskonałą pewnością. On je stworzył poprzez swą wiedzę o nich. Rozpoznaje je doskonale. Jednak, kiedy one nie rozpoznają siebie nawzajem, nie rozpoznają również Jego.