Odpowiedź na to pytanie jest bardzo podobna do poprzedniej. Nie istnieją, oczywiście, jakieś „nienaturalne” siły i wymyślanie mocy, która nie istnieje, jest odwoływaniem się do magii. Jednakże jest równie oczywiste, że każdy człowiek ma wiele zdolności, których sobie nie uświadamia. W miarę, jak jego świadomość podnosi się, może on rozwijać i wykorzystywać umiejętności, które wydają się mu całkiem zaskakujące. Jednak nic, co może on czynić, nie da się porównać nawet w najmniejszym stopniu z wspaniałą niespodzianką, jaką mu przynosi przypomnienie sobie Kim on jest. Niechaj cała jego nauka i wszystkie jego wysiłki będą skierowane w stronę właśnie tej jednej wielkiej niespodzianki, a wówczas nie będzie zadowolony z opóźnienia, jakie mogą powodować jakieś inne, małe niespodzianki, na jakie może natrafić na swojej drodze.
Oczywiście istnieje wiele „parapsychicznych” mocy, które są najwyraźniej zgodne z tym kursem. Komunikowanie się nie jest ograniczone do tego tak małego zakresu kanałów, jakie rozpoznaje ten świat. Gdyby tak było, wówczas nauczanie zbawienia nie miało by sensu. Nie byłoby wykonalne. Ograniczenia, jakie ten świat nakłada na porozumiewanie się i przekazywanie informacji są głównymi przeszkodami w bezpośrednim doświadczaniu Ducha Świętego, Który jest Obecny zawsze i Którego Głos jest dostępny tylko do słuchania. Te ograniczenia są ustanowione ze strachu, gdyż bez nich mury otaczające wszystkie oddzielone miejsca runęłyby pod wpływem świętego dźwięku Jego Głosu. Kto przekracza te ograniczenia w jakikolwiek sposób, staje się tylko bardziej naturalny. On nie czyni nic szczególnego i nie ma magii w jego dokonaniach.
Te pozornie nowe zdolności, jakie mogą być zgromadzone po drodze, mogą być bardzo pomocne. Powierzone Duchowi Świętemu i użyte pod Jego kierownictwem, są cennymi pomocami w nauczaniu. Do tych zastosowań nieistotne jest pytanie, jak one powstają. Jedynie ważną sprawą jest to, jak są używane. Ale gdy są traktowane jako cele same w sobie, bez względu na to jak się to robi, wówczas opóźniają postęp. Ich wartość nie leży też w udowadnianiu czegokolwiek; ani osiągnięć z przeszłości, ani niezwykłego dostrojenia się do „niewidzialnych” czy „szczególnych” łask Bożych. Bóg nie obdarza szczególnymi łaskami i nikt nie posiada jakichś szczególnych mocy, które nie byłyby dostępne dla każdego. Szczególne moce są demonstrowane tylko przez sztuczki magii.
To, co jest szczere i prawdziwe, nie jest używane do oszukiwania. Duch Święty jest niezdolny do oszustwa i może używać tylko prawdziwych zdolności. To, co jest używane w magii, jest dla Niego bezużyteczne. Ale to, czego On używa, nie może być używane w magii. Jednakże istnieje szczególny urok niezwykłych zdolności, które mogą zaciekawiać i kusić. Są w nich siły, których Duch Święty pragnie i potrzebuje. Jednak ego widzi w tych samych siłach okazję do wysławiania siebie. Siły przemienione w słabość są rzeczywiście tragedią. Ale to, co nie jest dane Duchowi Świętemu, musi być dane słabości, bowiem to, co jest odmówione miłości, jest darowane lękowi i w konsekwencji staje się przerażające.
Nawet ci, którzy już nie cenią rzeczy materialnych tego świata, mogą wciąż być oszukiwani przez moce parapsychiczne. Ponieważ zaprzestali oni inwestowania w dary świata materialnego, ich ego poczuło się poważnie zagrożone. Ono może być wciąż wystarczająco mocne by pozyskiwać te nowe pokusy i poprzez swą przebiegłość odzyskać z powrotem swą siłę. Wielu z nich nawet nie dopatruje się tu żadnych umocnień i fortyfikacji ego, chociaż nie są one szczególnie subtelne. Jednak, gdy wciąż utrzymywane jest życzenie, by być oszukiwanym, wówczas oszustwo staje się czymś bardzo łatwym. Teraz „moc” nie jest już dłużej prawdziwą zdolnością i nie może być używana w pewny i niezawodny sposób. Jest prawie nieuniknione, że jeśli ktoś nie zmieni swego zdania co do swojego celu, będzie popierał wszelkie niepewności swej mocy, w atmosferze narastającego oszustwa.
Każda zdolność czy umiejętność, którą ktoś rozwija, ma w sobie potencjał dobra. Od tego nie ma wyjątków. Im bardziej niezwykła i nieoczekiwana jest ta moc, tym większa jest jej potencjalna użyteczność. Zbawienie wymaga wszystkich zdolności, ponieważ wszystko to, co ten świat chciałby zniszczyć, Duch Święty chciałby przywrócić. Zdolności parapsychiczne były używane do wzywania diabła, co oznacza tylko umacnianie ego. Jednak mogą one również być używane w służbie Ducha Świętego, będąc wielkim kanałem dla nadziei i uzdrowienia. Ci, którzy rozwijali zdolności parapsychiczne, po prostu pozwolili sobie zdjąć pewne ograniczenia, które nałożyli na swe umysły. Jeśli wykorzystują oni swą powiększoną wolność do większego uwięzienia, wówczas mogą tylko nakładać na siebie dalsze ograniczenia. Jednak Duch Święty potrzebuje tych darów i tych, którzy Mu je oferują, podzielając wdzięczność Chrystusa za ich serca.