Witamina B1, nazywana też tiaminą, jest najwcześniej odkrytą witaminą z grupy B. Pierwotnie wykorzystywano ją do leczenia choroby beri-beri, która powoduje uszkodzenie nerwów, utratę mięśni, utratę zdolności umysłowych, paraliż i ostatecznie śmierć. W kolejnych badaniach odkryto również inne funkcje witaminy B1. Jakie są objawy niedoboru tiaminy? Jak uzupełnić braki witaminy B1?
Picie leków moczopędnych(kawa, herbata, napoje gazowane i inne) może obniżyć poziom tiaminy.
Jak działa tiamina?
Tiamina odgrywa istotną rolę w metabolizmie węglowodanów i tkanki nerwowej. Doskonałym, naturalnym źródłem tiaminy są łupiny zbóż nasiennych, wątroba, mleko, jaja i drożdże. Jest to witamina rozpuszczalna w wodzie, więc jej nadmiar jest wydalany z moczem. Przedawkowanie witaminy B1 jest niemożliwe, natomiast awitaminoza witaminy B1 zdarza się bardzo rzadko. Dobowe zapotrzebowanie na witaminę B1 wynosi około 1–2 miligramy i zwiększa się w przypadku diety o dużej zawartości węglowodanów oraz u osób w podeszłym wieku.
Duże dawki tiaminy stosuje się po przebytych zakażeniach wirusowych, zapaleniu wątroby, rzucawce, przy problemach z wchłanianiem jelitowym, przed i po operacjach chirurgicznych oraz u alkoholików. Regularne przyjmowanie tiaminy ma zasadnicze znaczenie także dla osób cierpiących na zastoinową niewydolność serca, u których zdiagnozowano obniżony poziom witaminy B1. Długotrwałe stosowanie leków moczopędnych, które są często zalecane pacjentom z niewydolnością serca, wyczerpuje zapasy tiaminy w organizmie.
Skutki uboczne witaminy B1
Niektóre osoby mogą mieć nadwrażliwość lub nietolerancję na tiaminę. Może się to objawiać jako osłabienie, uczucie gorąca, świąd, nadmierne wydzielanie potu, mdłości, uczucie ucisku w gardle, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk płuc. W ekstremalnych przypadkach może nastąpić śmiertelny wstrząs tiaminowy.
